|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
۲ نتیجه برای فاصله ژنتیکی
سعید نواب پور، احد یامچی، ساسان گل چشمه،
دوره ۸، شماره ۱ - ( ۵-۱۴۰۰ )
چکیده
مطالعه حاضر جهت طبقه‌بندی و بررسی تنوع ژنتیکی بین نمونه‌های استبرق مناطق مختلف استان کرمان با استفاده از نشانگرهای ISSR انجام شد. در مجموع DNA مربوط به ۱۴ نمونه گیاهی با ۹ آغازگر ISSR با استفاده از واکنش PCR تکثیر شد و الگوی باندی آن‌ها به‌دست آمد. آغازگرهای مورد استفاده چندشکلی قابل‌قبولی (۳۵,۹۳) را نشان دادند به‌نحوی‌که حداقل و حداکثر شاخص اطلاعات چندشکل آغازگرهای به‌کار رفته در این مطالعه به‌ترتیب ۰,۱۱ برای آغازگر ISSR۹ و ۰,۴۱ برای آغازگرهای ISSR۳ و ISSR۸ بود. میزان شباهت ژنتیکی بر اساس شاخص نی از ۰,۴۰۵ تا ۰,۷۴۵ به‌دست آمد و کمترین شباهت ژنتیکی بین نمونه‌های جیرفت ۳ و دوساری ۲ و بیشترین شباهت ژنتیکی بین نمونه‌های جیرفت ۱ و جیرفت ۲ بود. با استفاده از تجزیه خوشه‌ای به‌روش UPGMA، نمونه‌ها در چهار گروه قرار گرفتند که گروه‌های دوم و سوم نمونه‌های بیشتری را در خود جای دادند. از نظر نزدیکی ژنتیکی نیز دو نمونه جیرفت ۱ و جیرفت ۲ که در یک خوشه قرار داشتند، نزدیک‌تر بودند. همچنین نمونه‌های جمع‌آوری شده از عنبرآباد نسبت به سایر نمونه‌ها در فاصله ژنتیکی دورتری قرار داشت. تجزیه به مختصات اصلی نیز نشان داد مؤلفه‌های اول و دوم ۶۷ درصد از تنوع به‌دست آمده را توجیه می‌کنند. به‌طور کلی نشانگرهای ISSR برای طبقه‌بندی نمونه‌های استبرق مفید بود و با توجه به اطلاعات به‌دست آمده مبنی بر وجود تنوع ژنتیکی در بین نمونه‌های استبرق استان کرمان، از این تنوع می‌توان در آینده در به‌نژادی و تولید استبرق زراعی بهره جست.
فرانه روشن، محمد ربیعی، بهروز شیران،
دوره ۱۱، شماره ۱ - ( ۶-۱۴۰۳ )
چکیده
گیاه بنفشه (spp.Viola ) متعلق به خانواده بنفشگان ازجمله گیاهان زینتی است که به‌دلیل داشتن ترکیبات سیکلوتیدی در طراحی و ساخت داروها قابل استفاده است. در این پژوهش از ۲۱ اکوتیپ مختلف بنفشه از مناطق شمالی ایران نمونه‌برداری شد و بعد از استخراج DNA، با استفاده از نشانگر مولکولی iPBS مورد ارزیابی تنوع ژنتیکی قرار گرفتند. بر اساس نتایج به‌دست آمده، در مجموع ۲۱۴ نوار برای نشانگر iPBS حاصل شد. میانگین درصد چندشکلی مشاهده شده، محتوای اطلاعات چندشکلی (PIC) و شاخص نشانگر (MI) به‌ترتیب ۹۲,۳۱ درصد، ۰,۳۵ درصد و ۵,۶۴ محاسبه شد. مقادیر شاخص فاصله ژنتیکی Nei نیز بین صفر و ۰,۶۶ قرار داشت. نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر تنوع ژنتیکی قابل‌توجه بین اکوتیپ‌های بنفشه ایران است و به‌نظر می‌رسد که استفاده از نشانگر iPBS برای ارزیابی تنوع ژنتیکی در این گونه مناسب باشد. نتایج مربوط به تجزیه و تحلیل‌های بین‌گونه‌ای و درون‌گونه‌ای نشان داد که ۶۱ درصد از تنوع مربوط به تنوع درون‌گونه‌ای است. بیشترین میزان پلی‌مورفیسم (چندشکلی)، تعداد آلل، تعداد آلل مؤثر، شاخص شانون و نسبت هتروزیگوسیتی مربوط به گونههای V. odorata و V. alba بود. بررسی فواصل ژنتیکی نی و ترسیم دندروگرام هم نشان داد که این دو گونه کمترین فاصله ژنتیکی را با هم دارند. به‌طور کلی با توجه به اطلاعات تاکسونومیکی موجود و نتایج به‌دست آمده از این آزمایش می‌توان گفت که استفاده از نشانگر iPBS کارایی بالایی در مطالعات سیستماتیک جنس Viola دارد. نتایج این آزمایش باعث تفکیک مؤثر اکوتیپ‌ها و گونه‌ها شد که در مطالعات اصلاحی نیز می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد.
|
|
