|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
2 نتیجه برای باغبان کهنه‌روز
شهنوش نیری، بهرام باغبان کهنه‌روز،
دوره 8، شماره 2 - ( 12-1400 )
چکیده
صنوبر سیاه هیبرید (Populus × euramericana)، گیاهی با کاربردهای مهم اقتصادی در صنایع خمیرچوب و کاغذ، سوخت زیستی و مواد نانوسلولزی و حذف آلودگی‌های خاک است. در این پژوهش، شیوهنامه انتقال ژن به‌روش آگروباکتریوم و باززایی مستقیم گیاه با استفاده از بافت میانگره ساقه صنوبر سیاه هیبرید ارائه و تحلیل مولکولی گیاهان تراریخت انجام شد. جهت باززایی گیاه کامل از کشت ریزنمونههای میانگره ساقه در محیط‌کشت القای ساقه‌زایی حاوی محیط موراشیگ و اسکوگ (MS) و غلظت‌های مختلف ترکیباتBAP × IBA و برای ریشه زایی (RIM) از محیط‌کشت القای ریشهزایی حاوی غلظت های IBA × NAA استفاده شد. با ارزیابی فاکتورهای فیتوهورمونی در باززایی مستقیم، بالاترین میزان باززایی ساقه (28.57 ساقه در هر ریزنمونه) از ریزنمونههای کشت شده در محیط‌کشت SIM حاوی 0.5 میلی‌گرم بر لیتر BAP و 0.05 میلی‌گرم بر لیتر IBA به‌دست آمد. بهترین ریشهزایی ساقههای باززا در محیط‌کشت RIM حاوی 0.1 میلی‌گرم بر لیتر IBA و 0.05 میلی‌گرم بر لیتر NAA تولید شد. 100 درصد گیاهان باززا با محیط سازگار شده و به گلخانه منتقل گردیدند. نتایج مربوط به حساسیت به علف‌کش نشان داد که 0.5 میکرومولار Basta® سیستم گزینش دقیقی جهت مهار سلول‌های غیرتراریخت فراهم می‌آورد. بالاترین فراوانی انتقال ژن (93.33درصد) از طریق پیش‌کشت ریزنمونه‌ها به‌مدت 6 روز و تلقیح آن‌ها با Agrobacterium tumefaciens سویه LBA4404 ( 0.6=OD600 ) همراه 100 میکرومولار استوسرینگان به‌مدت 10 دقیقه به‌دست آمد. آنالیزهای لکه‌گذاری سادرن، RT-PCR و آزمون هیستوشیمیایی GUS به‌ترتیب درج یک تا دو نسخه ژن gus در DNA ژنومی و بیان پایدار آن را در گیاهان نسل T0 منتخب تأیید کرد. یافته‌های این تحقیق می‌تواند به‌عنوان شیوهنامه باززایی و انتقال ژن به گیاه صنوبر سیاه هیبرید مورد بهره‌برداری قرار گیرد.
مریم احساسات‌وطن، بهرام باغبان کهنه‌روز،
دوره 9، شماره 2 - ( 12-1401 )
چکیده
مهندسی پلاستید مزایای بی‌شماری را برای نسل بعدی فناوری تراریختی گیاهی به ارمغان می‌آورد که شامل تسهیل انباشت تراژن‌ها و تولید سطوح بیان بالای پروتئین‌های نوترکیب می‌باشد. پروتئین‌های تکرار آنکرینی طراحی شده (دارپین‌ها) پروتئین‌های داربست غیرایمونوگلوبولینی نسبتاً کوچکی هستند که با تمایل بالا به اهداف اختصاصی خود متصل می‌شوند. G3 یک نوع دارپین طراحی شده برای اتصال به پروتئین گیرنده تیروزین‌کیناز HER2 (گیرنده 2 فاکتور رشد اپیدرمی انسان) است. در مطالعه قبلی یک فرآیند زیستی برای تولید دارپین G3 به‌عنوان عامل تصویربرداری در سرطان‌های با بیان بالای HER2 در سیستم بیان کلروپلاستی توتون تولید شد. در این مطالعه، پایداری هموپلاسمی و بیان ژن دارپین G3 در نسل رویشی و زایشی گیاهان T1 ترانسپلاستوم توتون مطالعه شد. تأیید حضور ژن دارپین G3 در گیاهان ترانسپلاستوم با استفاده از واکنش PCR انجام شد. آنالیز لکه‌گذاری سادرن وضعیت هموپلاسمی گیاهان ترانسپلاستوم را تأیید کرد. آنالیز لکه‌گذاری وسترن تجمع دارپین G3 را در کلروپلاست نسل بعدی گیاهان ترانسپلاستوم تأیید کرد. محتوی دارپین G3 تولید شده در کلروپلاست گیاهان ترانسپلاستوم با استفاده از الایزا برای پروتئین محلول کل کلروپلاست حدود 33 درصد برآورد شد. نتایج این مطالعه تأیید کرد که ژن دارپین G3 در گیاهان رویشی و زایشی نسل T1 گیاهان توتون ترانسپلاستوم به‌صورت پایدار و در سطوح بالا بیان می‌شود.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
