|
|
|
|
جستجو در مقالات منتشر شده |
|
|
2 نتیجه برای نصیری
زینب بهاری، عبدالعلی شجائیان، سجاد رشیدی منفرد، امین میرشکاری، خدیجه نصیری، مرضیه امیریان، دوره 2، شماره 1 - ( 2-1394 )
چکیده
آگاهی از میزان تنوع ژنتیکی و درک روابط موجود بین گونهها و تودههای بومی کشور گام مؤثری در راستای حفظ ژرمپلاسم گیاهان میباشد. در این مطالعه تنوع ژنتیکی درون و بین هفده تودهی شوید (Anethum graveolens L.) بومی مناطق مختلف ایران با استفاده از پنج نشانگرISSR بررسی شد. در مجموع 29 باند چند شکل ایجاد شد. میانگین کل چند شکلی 7/54% بود. بیشترین و کمترین میزان محتوای اطلاعات چندشکل (PIC)، به ترتیب 46/0 در آغازگر (CA)8G و 4/0 در آغازگر (AG)8T و میانگین 43/0 بود. بیشترین و کمترین تنوع ژنتیکی بر اساس شاخصهای درصد مکانهای ژنی چندشکل بهترتیب 07/62 و 10/93، هتروزیگوسیتی مورد انتظار به ترتیب 248/0 و 392/0 و شاخص اطلاعات شانون به ترتیب 360/0 و 567/0 در میان تودهی اردبیل و تودهی آذرشهر مشاهده شد. ماتریس عدم تشابه نشان داد که تودههای ساری و کرمان بیشترین و تودههای اهواز و نهاوند کمترین فاصله ژنتیکی را داشتند. تقسیمبندی تغییرات درون و بین تودهها با استفاده از تجزیه واریانس مولکولی نشان داد که 88 درصد کل تغییرات ژنتیکی درون تودهها وجود دارد. تجزیه خوشهای بر اساس روش UPGMA ارتباط ضعیف بین فاصله ژنتیکی و فاصله جغرافیایی را در بین تودهها نشان داد.
الهام نصیری، عاطفه صبوری، اکبر فرقانی، مسعود اصفهانی، دوره 5، شماره 2 - ( 12-1397 )
چکیده
بهنژادگران در راستای انتخاب بهترین والدین برای تلاقی، در پی ارقام یا ژنوتیپهایی هستند که از نظر ژنتیکی از هم دور باشند که میتوان از طریق بررسی فاصلهی بین ژنوتیپها با استفاده از تجزیه خوشهای به این هدف دست یافت. پژوهش حاضر با هدف گروهبندی 50 ژنوتیپ برنج هوازی و غرقابی براساس خصوصیات بیوشیمایی از جمله میزان آهن، روی، منگنز و پروتئین دانه و نشانگرهای DNA پیوسته به آنها انجام شد. براساس نتایج تجزیه خوشهای به روش Ward ژنوتیپهای مورد مطالعه در چهار گروه قرار گرفتند.گروه سوم به عنوان کوچکترین گروه با سه ژنوتیپ (IR82635-B-B-82-2، Caiapo و گوهر)، برای تمام متغیرها بویژه عناصر مورد بررسی بالاترین مقدار را به خود اختصاص دادند. میانگین میزان آهن، روی، منگنز و پروتئین این گروه بترتیب 32.39، 34.15، 25.66 میلیگرم در کیلوگرم و 6.71 درصد بدست آمد. از سوی دیگر براساس اطلاعات مولکولی نشانگرهای ریزماهواره که بر اساس مطالعات مکانیابی QTL، مرتبط با عناصر مذکور شناسایی شده بودند، ژنوتیپها به دو گروه بزرگ تقسیم شدند. به طوریکه قسمت اعظم ژنوتیپهای برنج غیربومی و هوازی در گروه مجزایی قرار گرفتند. میزان همبستگی ماتریس فاصله اقلیدوسی بین ژنوتیپها از لحاظ میزان عناصر و پروتئین و ماتریس تشابه ژنتیکی بر اساس اطلاعات نشانگرهای ریزماهواره (Nei) با آزمون همبستگی منتل در سطح احتمال یک درصد معنیدار برآورد شد که میتواند دلیلی بر اعتبار پیوستگی ژنتیکی این نشانگرها با نواحی ژنومی کنترل کننده این عناصر در جمعیت حاضر باشد.
|
|
|
|
|
|