پژوهش های ژنتیک گیاهی

[صفحه اصلی ]

[Archive] [ English ]

بخش‌های اصلی

صفحه اصلی

اطلاعات نشریه

آرشیو مجله و مقالات

بایگانی مقالات زیر چاپ

فهرست داوران همکار

جستجو در پایگاه

دریافت اطلاعات پایگاه

ISSN

شاپای آنلاین: ISSN 2676-7309
شاپای چاپی: ISSN 2383-1367

جستجو در مقالات منتشر شده

2 نتیجه برای خیری

ارزیابی تنوع ژنتیکی سنجد با استفاده از نشانگرهای مرفولوژیکی و مولکولی AFLP

رویا زیرک، علی سلیمانی، مهرشاد زین‌العابدینی، حمید حاتمی ملکی، عزیزاله خیری،
دوره 5، شماره 2 - ( 12-1397 )

چکیده

در ‌‌این ‌‌تحقیق ‌‌تنوع ‌‌ژنتیکی ‌‌تعداد ‌‌30 ‌‌ژنوتیپ ‌‌سنجد ‌‌متعلق ‌‌به ‌‌زیستگاه‌‌های ‌‌استان ‌‌آذربایجان ‌‌شرقی ‌‌(مناطق ‌‌تبریز، ‌‌مراغه ‌‌و ‌‌ملکان) ‌‌با ‌‌استفاده ‌‌از ‌‌نشانگرهای ‌‌مرفولوژیکی ‌‌و ‌‌ملکولی ‌‌AFLP ‌‌ارزیابی ‌‌شد. ‌‌نتایج ‌‌آماره‌‌های ‌‌توصیفی ‌‌صفات ‌‌کمی ‌‌و ‌‌کیفی ‌‌بیانگر ‌‌وجود ‌‌تنوع ‌‌در ‌‌ژرم ‌‌پلاسم ‌‌مورد ‌‌ارزیابی ‌‌بود. ‌‌با ‌‌استفاده ‌‌از ‌‌الگوریتم ‌‌UPGMA ‌‌بر ‌‌پایه ‌‌صفات ‌‌کمی ‌‌و ‌‌کیفی، ‌‌ژنوتیپ‌‌ها ‌‌در ‌‌5 ‌‌گروه ‌‌قرار ‌‌گرفتند. ‌‌در ‌‌گروه ‌‌اول ‌‌بیشتر ‌‌ژنوتیپ‌‌های ‌‌منطقه ‌‌مراغه ‌‌و ‌‌در ‌‌گروه ‌‌سوم ‌‌بیشتر ‌‌ژنوتیپ‌‌های ‌‌منطقه ‌‌تبریز ‌‌قرار ‌‌گرفتند. ‌‌از ‌‌تعداد ‌‌14 ‌‌ترکیب ‌‌آغازگر ‌‌EcoRI-MseI ‌‌برای ‌‌انگشت‌‌نگاری ‌‌ژنوتیپ‌‌ها ‌‌استفاده ‌‌شد ‌‌و ‌‌در ‌‌مجموع ‌‌تعداد ‌‌439 ‌‌نوار ‌‌چند ‌‌شکل ‌‌تکثیر ‌‌شد. ‌‌براساس ‌‌معیار ‌‌تشابه ‌‌جاکارد، ‌‌کمترین ‌‌شباهت ‌‌ژنتیکی ‌‌(25‌‌ درصد) ‌‌بین ‌‌‌‌ژنوتیپ‌‌های ‌‌19 ‌‌(منطقه ‌‌ملکان) ‌‌و ‌‌27 ‌‌(منطقه ‌‌مراغه) ‌‌مشاهد ‌‌شد. ‌‌نتایج ‌‌تجزیه ‌‌به ‌‌مختصات ‌‌اصلی ‌‌بیانگر ‌‌پوشش ‌‌ژنومی ‌‌مناسب ‌‌نشانگرهای ‌‌AFLP ‌‌انتخاب ‌‌شده ‌‌در ‌‌این ‌‌مطالعه ‌‌بود. ‌‌بیشترین ‌‌مقدار ‌‌محتوای ‌‌اطلاعات ‌‌چندشکل ‌‌(0.83‌‌ درصد) ‌‌مربوط ‌‌به ‌‌ترکیب ‌‌آغازگری ‌‌MTTT-EGA ‌‌و ‌‌کمترین ‌‌مقدار ‌‌آن ‌‌(0.33‌‌ درصد) ‌‌مربوط ‌‌به ‌‌ترکیب ‌‌آغازگری MGT- ‌‌ETA بود. ‌‌تجزیه ‌‌خوشه‌‌ای ‌‌با ‌‌استفاده ‌‌از ‌‌داده‌های ‌‌ملکولی ‌‌ژنوتیپ‌‌ها ‌‌را ‌‌در ‌‌3 ‌‌گروه ‌‌قرار ‌‌داد. ‌‌بر ‌‌ ‌‌این ‌‌اساس ‌‌توده‌‌هایی ‌‌با ‌‌توزیع ‌‌مناطق ‌‌جغرافیایی ‌‌مشابه ‌‌در ‌‌کنار ‌‌هم ‌‌قرار ‌‌نگرفتند، ‌‌لیکن ‌‌گروه‌بندی ‌‌بر ‌‌اساس ‌‌صفات ‌‌مرفولوژیکی ‌‌کمی ‌‌و ‌‌کیفی ‌‌تا ‌‌حدود ‌‌زیادی ‌‌با ‌‌توزیع ‌‌جغرافیایی ‌‌ژنوتیپ‌‌ها ‌‌همخوانی ‌‌نشان ‌‌داد. ‌‌این ‌‌نتایج ‌‌بر ‌‌اساس ‌‌نظریه ‌‌تکامل ‌‌همگرا ‌‌و ‌‌تا ‌‌حدودی ‌‌بدلیل ‌‌تکثیر ‌‌غیرجنسی ‌‌سنجد ‌‌از ‌‌ژنوتیپ‌‌های ‌‌مادری ‌‌محدود ‌‌و ‌‌توزیع ‌‌آنها ‌‌در ‌‌مناطق ‌‌جغرافیایی ‌‌مورد ‌‌مطالعه، ‌‌قابل ‌‌تفسیر ‌‌می‌‌باشد.

بررسی تنوع ژنتیکی جمعیت‌های شیرین‌بیان با استفاده از نشانگرهای مولکولی ISSR

قاسم اقلیما، عزیزاله خیری، محسن ثانی خانی، جواد هادیان، میترا اعلائی،
دوره 8، شماره 1 - ( 5-1400 )

چکیده

در این بررسی برای مطالعه تنوع ژنتیکی 22 جمعیت شیرین‌بیان از نشانگر مولکولی ISSR استفاده شد. تعداد 12 آغازگر برای تکثیر قطعات DNA ژنومی جمعیت‌های شیرین‌بیان استفاده شد. تنوع ژنتیکی مطلوبی براساس نشانگر ISSR در بین افراد مشاهده شد. در کل 130 باند تشکیل شد و 105 باند دارای چندشکلی بودند. میانگین درصد چندشکلی در بین جمعیت‌های مطالعه شده برابر 80.47 محاسبه شد. بیشترین درصد چندشکلی به آغازگرهای IS23، IS21، IS9، IS13 و IS15 اختصاص داشت. میانگین محتوی چندشکلی (PIC) و میانگین شاخص نشانگر (MI) به‌ترتیب 0.347 و 2.47 بود. شاخص اطلاعاتی شانون (I) در سطح جمعیت‌ها بین 0.207 تا 0.393 و شاخص تنوع ژنی نی (h) بین 0.140 تا 0.270 متغیر بود. در کل جمعیت داراب کمترین تنوع ژنتیکی و جمعیت سلطانیه بیشترین تنوع ژنتیکی را نشان دادند. درصد مکانهای ژنی پلی‌مورف بین 35.24 تا 65.71 درصد متغیر بود. میانگین تعداد آللهای مشاهده شده و مؤثر در هر مکان‌ژنی به‌ترتیب 1.46 و 1.34 محاسبه گردید. بر مبنای میزان فاصله ژنتیکی نی، جمعیت‌های بردسیر و بافت دارای بیشترین تشابه ژنتیکی (0.888) و جمعیت‌های بردسیر و سلطانیه دارای کمترین تشابه ژنتیکی (0.132) بودند. افراد جمعیت‌های مختلف مورد مطالعه با استفاده از تجزیه خوشه‌ای به روش UPGAM و ضریب تشابه جاکارد در سه گروه اصلی گروه‌بندی شدند. نتایج حاصل نشان داد که نشانگر ISSR سیستم نشانگری قابل اطمینان برای آشکاری‌سازی سطح بالایی از چندشکلی است و می‌توان از آن در بررسی تنوع ژنتیکی و انجام برنامه‌های اصلاحی در شیرین‌بیان استفاده نمود.

صفحه 1 از 1

Persian site map - English site map - Created in 0.06 seconds with 30 queries by YEKTAWEB 4657