آگاهی از میزان تنوع ژنتیکی و درک روابط موجود بین گونهها و تودههای بومی کشور گام مؤثری در راستای حفظ ژرمپلاسم گیاهان میباشد. در این مطالعه تنوع ژنتیکی درون و بین هفده توده‌ی شوید (Anethum graveolens L.) بومی مناطق مختلف ایران با استفاده از پنج نشانگرISSR بررسی شد. در مجموع 29 باند چند شکل ایجاد شد. میانگین کل چند شکلی 7/54% بود. بیشترین و کمترین میزان محتوای اطلاعات چندشکل (PIC)، به ترتیب 46/0 در آغازگر (CA)8G و 4/0 در آغازگر (AG)8T و میانگین 43/0 بود. بیشترین و کمترین تنوع ژنتیکی بر اساس شاخصهای درصد مکانهای ژنی چندشکل به‌ترتیب 07/62 و 10/93، هتروزیگوسیتی مورد انتظار به ترتیب 248/0 و 392/0 و شاخص اطلاعات شانون به ترتیب 360/0 و 567/0در میان توده‌ی اردبیل و توده‌ی آذرشهر مشاهده شد. ماتریس عدم تشابه نشان داد که تودههای ساری و کرمان بیشترین و تودههای اهوازو نهاوند کمترین فاصله ژنتیکی را داشتند. تقسیمبندی تغییرات درون و بین تودهها با استفاده از تجزیه واریانس مولکولی نشان داد که 88 درصد کل تغییرات ژنتیکی درون تودهها وجود دارد. تجزیه خوشهای بر اساس روش UPGMA ارتباط ضعیف بین فاصله ژنتیکی و فاصله جغرافیایی را در بین تودهها نشان داد.
Bahari Z, Shojaeiyan A, Rashidi Monfared S, Mirshekari A, Nasiri K, Amiriyan M. Investigation of Genetic Diversity Among Some Iranian Dill (Anethum graveolens L.) Landraces, Using ISSR Markers. pgr 2015; 2 (1) :11-22 URL: http://pgr.lu.ac.ir/article-1-39-fa.html
بهاری زینب، شجائیان عبدالعلی، رشیدی منفرد سجاد، میرشکاری امین، نصیری خدیجه، امیریان مرضیه. بررسی تنوع ژنتیکی برخی از تودههای شوید (Anethum graveolens L.) بومی ایران با استفاده از نشانگر ISSR. پژوهش های ژنتیک گیاهی. 1394; 2 (1) :11-22
