ادبیّات‌ فارسی که مهم‌ترین بعد هنر ایرانی است بستری مناسب برای عرضه ‌شدن فرهنگ دینی به ‌عنوانِ یکی از دستاوردهای معنوی بوده است. فرهنگ دینی به ‌عنوان‌ یکی از مهم‌ترین‌ خرده‌فرهنگ‌ها تشکیل‌دهندۀ فرهنگِ کلّیِ جامعۀ ایران در پس از اسلام‌، همانند دیگر اجزای پیکرۀ فرهنگ‌ ایرانی، بخش مهمی از درون‌مایه‌‌ها و عواطف شعر فارسی را به‌ خود اختصاص داده است. درون‌مایه‌های دینی که از منبع قرآن کریم و حدیث شریف سرچشمه می‌گیرند موجب بازتاب آیات و احادیث در ادبیات فارسی شده است. در این مقاله نوع بازتاب آیات و احادیث در شعر عشقی، نسیم شمال و بهار مورد بررسی قرار گرفته است. از این رو با معرفی کوتاه فرهنگِ اجتماعی پیش از عصر مشروطه‌ و پس از آن‌ که به ‌سوی الگو‌ی فرهنگیِ جامعۀ غیردینی سوق می‌یافت، با ارائۀ جدول‌ها و آمار، گرایش بهار، نسیم‌شمال و میرزاده‌ عشقی به آیات و احادیث در طول حیات شاعری‌ آنان نشان داده­ شد. دستاورد پژوهش ناظر بر این است ملک‌الشعرای بهار، در دیوان شعری خود، در استفاده از آیات قرآنی و احادیث به ‌ترتیب با 227 آیه و 174حدیث، بالاترین رتبه‌ را نسبت به نسیم‌شمال و عشقی به‌ دست آورده است.