یکی از نمودهای حضور قرآن کریم در اندیشه و زندگی ایرانیان، تأثیری است که بر زبان و ادبیات فارسی داشته و در قرن های متمادی شاعرانی ظهور نموده اند که از این کلام الهی به عنوان منبع الهام، در شعر خویش بهره برداری کرده اند. بدین ترتیب قرآن کریم و روایات دینی بر غنای ادب فارسی در حوزه گنجینه ی واژگان و مضامین معنوی افزوده اند. ناصر بخارائی از شاعران قرن هشتم هجری نیز به واسطه ی علاقه و آشنایی با این منابع دینی و اشتیاقی که به عرفان و تشیع دارد، در خلال اشعار خود از کلام آسمانی و روایات به صورت اثرپذیری واژگانی گزاره ای و گزارشی در کنار تلمیح و تأویل و روش ترکیبی بهره گرفته است. این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی نمونه های الهام پذیری ناصر بخارائی را از مفردات عبارات قرآنی و روایی در اشعار او همراه با نمودارهایی روشنگر تقدیم می نماید و تأثیرپذیری چند سویه ی او را از این منابع معنوی نشان می دهد.