در دنیای امروز، با پیشرفت سریع علم و تکنولوژی، هر روزه مواد و مصالح جدیدی پا به عرصه ظهور می‌گذارد، که آلیاژهای حافظه دار شکلی از جمله این مواد می‌باشند. از آنجایی‌که استفاده از سیستم قاب با مهاربندهای مرسوم و متداول به دلیل محدودیت‌هایی نظیر شکل‌پذیری پایین، کمانش مهاربند در فشار و کاهش ظرفیت باربری جوابگوی نیاز سازه نیست، لذا استفاده از این نوع آلیاژها در مهاربندها می‌تواند راه گشا باشد. در این تحقیق به بررسی تأثیر مهاربندهای دارای آلیاژهای حافظه‌ای هوشمند در استهلاک انرژی و شکل‌پذیری قاب فولادی توسط مدلسازی در نرم افزار اجزای محدود ABAQUS پرداخته می‌شود. عملکرد مهاربند در چندین حالت شامل: مهاربند متشکل از فولاد، آلیاژ حافظه‌دار، آلیاژ حافظه‌دار و فولاد در راستای طول و سطح مقطع مهاربند با اندازه‌های مختلف در قالب ۷ مدل عددی در نرم افزار آباکوس مدلسازی شده و نتایج آن‌ها مقایسه شده است. در دو مدلی که یکی فقط دارای مصالح آلیاژ حافظه‌دار و دیگری مصالح فولادی، تحلیل نتایج نشان داد بار نهایی مهاربند دارای مصالح فولادی در حدود ۱۶ درصد بیشتر از مهاربند دارای مصالح آلیاژ حافظه‌دار است. همچنین سختی اولیه و تنش ماکزیمم و انرژی مصرفی مدلی که از جنس فولاد است بیشتر می‌باشد. در مدل‌هایی که از ترکیب دو مصالح آلیاژ حافظه‌دار و فولاد در سطح مقطع مهاربند استفاده شده است (در نسبتهای مختلف) کاهش درصد فولاد، تاثیر خیلی کمی در کاهش بار نهایی و انرژی مصرفی مهاربند دارد. مقایسه‌ی مهاربندهایی که درآنها ۵۰ درصد سطح مقطع و طول مهاربند از جنس فولاد و مابقی آلیاژ حافظه‌دار بود نتایج نشان دادند، سختی اولیه و انرژی مصرفی هر دو مدل تقریبا برابر است. اما بار نهایی و تنش مدلی که در آن دو مصالح در سطح مقطع ترکیب شده در مقایسه‌ی مدلی که در طول ترکیب شدند به ترتیب 18 کیلونیوتن و 115 مگاپاسکال بیشتر می‌باشد.
