در این مقاله از دیدگاه روش طراحی بر اساس عملکرد، ساختمان های بتن آرمه دارای دیوار برشی با تعداد طبقات مختلف مورد بررسی قرار گرفته اند. سازه های مورد نظر به روش های پوش آور سنتی، پوش آور بهنگام شونده (آداپتیو)  و تحلیل تاریخچه زمانی غیر خطی مدلسازی و تحلیل شده اند. نتایج حاصل از مدلسازی سازه‌های فوق نشان می دهد که در سازه های میان مرتبه (۱۰طبقه) و بلند مرتبه (۱۵طبقه)، از بین روش های تحلیل پوش آور، تحلیل پوش آور سنتی، جابجایی و در نتیجه تلاشهای بیشتری را در مقایسه با تحلیل دینامیکی غیر خطی برای سازه های مشابه نتیجه می دهد. همچنین در بین الگوهای بار جانبی در تحلیل پوش آور سنتی، الگوهای مود اول بیش از سایرین ایجاد دریفت می نماید. نتیجه دیگر اینکه سازه ی طراحی شده با آیین نامه ۲۸۰۰، که به صورت خطی طراحی شده، در تحلیل های غیرخطی هم به خوبی عمل کرده و عملا هیچ گاه به مرز ایمنی جانی که سطح عملکرد آیین نامه ۲۸۰۰ است ورود نمی کند. به عبارت دیگر به نظر می­رسد دیوار برشی در مهار سازه بسیار مؤثر بوده و المان خوبی جهت پایین نگه داشتن سطح عملکرد سازه می باشد.