این مطالعه به منظور بررسی اثر محلول پاشی متانول بر ویژگی های بیوشمیایی و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان در گیاه نخود تحت تنش خشکی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در شهریور سال 90 در پژوهشکده علوم گیاهی دانشگاه فردوسی مشهد به اجراء درآمد. عامل محلول پاشی متانول با 5 سطح، شاهد (بدون محلول پاشی) ، 20، 25 ، 30 و 35 درصد حجمی بود که به هر کدام از سطوح 2 گرم در لیتر گلیسین اضافه شد. محلول پاشی 3 بار طی فصل رشد گیاه و با فواصل 10 روز صورت گرفت. محلول پاشی گیاهچه ها تا زمان جاری شدن قطره های محلول روی برگ ادامه یافت. عامل خشکی نیز شامل تنش خشکی (25 درصد ظرفیت زراعی) و بدون تنش خشکی (100 درصد ظرفیت زراعی) اعمال شد. نتایج نشان داد بین سطوح مختلف متانول اختلاف معنی داری از نظر پروتئین محلول برگی، پرولین، کربوهیدرات محلول برگی، پراکسید هیدروژن، مالون دی آلدئید، کاتالاز، پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز وجود داشت (P  0.01). مقایسه میانگین صفات مورد بررسی نشان داد که سطح 30 درصد حجمی متانول بیشترین تاثیر را بر صفات مورد بررسی دارد. اثرات متقابل تنش خشکی و متانول تأثیر معنی داری بر میزان پروتئین محلول برگی، کربوهیدرات محلول برگی، پراکسید هیدروژن، مالون دی آلدئید، کاتالاز، پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز نداشت اما بر محتوی پرولین معنی دار است(P  0.05) .

در این تحقیق اثر تنش آب بر برخی محلول‌های سازگار کننده شامل: پرولین، قندهای محلول و گلیسین بتائین و میزان پراکسیداسیون چربی‌ها و پایداری غشاء در دو گونه اسپرس (Onobrychis radiata (Desf.) M.Bieb وOnobrychis viciifolia Scop. ) بررسی شد. طرح آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار بود و تنش آب بر اساس آبیاری در سطوح 50، 60، 75 و 100 ظرفیت مزرعه‌ای اعمال شد. نتایج نشان داد دو گونه O.viciifolia و O.radiata پاسخ‌های فیزیولوژیکی متفاوتی در مواجه با تنش‌های اعمال شده، دارند. گونه O.radiata قابلیت بیشتری در تجمع قندهای محلول و گلیسین بتائین داشت. محتوی آب نسبی در گونه O.viciifolia روند کاهشی شدیدتری در مقایسه با گونه O.radiata داشت و میزان محتوی آب نسبی از دست‌رفته در گونه O.viciifolia در همه سطوح تنش‌های اعمال شده، کاهش معنی‌داری نسبت به نمونه‌های شاهد داشت به طوری که این گونه قادر به تحمل تنشFC 50% نبود و خشک شد. میزان پراکسیداسیون چربی‌ها در گونه O.radiata کمتر از گونه O.viciifolia بود و غشاء سلول‌های برگی در گونه O.radiata از پایداری بالاتری نسبت به گونه O.viciifolia برخوردار بود.

هدف از این تحقیق، بررسی میزان تغییرات محتوی کربوهیدرات‌های محلول، رنگیزه‌های فتوسنتزی و آنتوسیانین‌ها در طول رسیدگی میوه زیتون در رقم کرونیکی و اکوتیپ‌های T₂  و T₇ و سازگاری این ارقام در شرایط اقلیمی اهواز است، به‌طوری ‌که اطلاع از این پارامترها عامل مهمی در ارزیابی و برآورد کیفی و تجاری محصولات زیتون می‌باشد. برای انجام این تحقیق نمونه‌ها از اول مرداد ماه تا اواسط مهر ماه، هر 15 روز یک بار برداشت شدند. میزان رنگیزه‌های فتوسنتزی بر اساس روش لیچتنتالر و مقدار آنتوسیانین کل بر اساس تغییر pH اندازه‌گیری شد و برای سنجش کربوهیدرات‌های محلول از روش فنل- اسید سولفوریک استفاده گردید. بیشترین و کمترین میزان کاروتنوئید کل به‌ترتیب در رقم کرونیکی (14/16 میلی‌گرم بر گرم وزن تر) در برداشت یک و در رقم T₂ (64/2 میلی‌گرم بر گرم وزن تر) در برداشت شش مشاهده شد. میزان آنتوسیانین ارقام مختلف زیتون طی رسیدگی میوه افزایش یافت. بیشترین میزان آنتوسیانین کل به رقم T₇ (033/0 میلی‌گرم بر گرم وزن تر) در برداشت شش مشاهده شد. میزان قند کل طی رسیدگی کاهش یافت. بیشترین میزان قند کل میوه در رقم کرونیکی (3/86 میلی‌گرم بر گرم وزن تر) در مرحله برداشت یک و کمترین میزان آن در رقم T₇ (7/7 میلی‌گرم بر گرم وزن تر) در برداشت شش مشاهده شد. با توجه به نتایج مشاهده شده، رقم T₇ با داشتن میزان بالای آنتوسیانین در آخرین مرحله از نمونه‌برداری نسبت به ارقام دیگر سازگاری بهتری با شرایط آب و هوایی گرم اهواز دارد.

به‌منظور تعیین روابط میان عملکرد و ویژگی­های فیزیولوژیکی و فنولوژیکی، تجزیه همبستگی­ها و پی بردن به آثار مستقیم و غیرمستقیم ویژگی­های گوناگون بر عملکرد، آزمایشی بر روی 20 ژنوتیپ توت­فرنگی در مرکز تحقیقات کردستان انجام گرفت. تجزیه و تحلیل­های چند­متغیره شامل تجزیه به مؤلفه­های اصلی و تجزیه خوشه­ای با استفاده از داده­های حاصل به‌منظور گروه­بندی ژنوتیپ­ها انجام گرفت. نتایج تجزیه کلاستر بر اساس تمام ویژگی­های اندازه­گیری شده، ژنوتیپ­ها را در حدود فاصله اقلیدسی 10 به پنج گروه اصلی تقسیم­بندی کرد. از عوامل مهم تفکیک کلاسترهای اصلی، ویژگی­هایی از جمله کلروفیل a، b، ab، میزان آنتوسیانین، عملکرد، دوره گل‌دهی، ظهور اولین گل و اولین میوه بود. بر اساس نتایج تجزیه به مؤلفه­های­ اصلی، چهار مؤلفه ­اصلی در مجموع 62/68 درصد از تغییرات کل را توجیه کردند. مؤلفه اول شامل کلروفیل a، b، ab، میزان آنتوسیانین و عملکرد حدود 57/29 درصد از واریانس کل را توجیه کرد. مؤلفه دوم شامل دوره گل‌دهی، ظهور اولین گل و اولین میوه بود و حدود 24/17 درصد از واریانس کل را توجیه کرد. نتایج حاصل از تجزیه بای­پلات تا حدود زیادی با نتایج گروه­بندی ژنوتیپ­های مورد بررسی در تجزیه کلاستر مطابقت داشت. همبستگی مثبت و معنی­داری بین کلروفیل a، b، ab، دوره گل‌دهی و ظهور اولین میوه با عملکرد مشاهده شد اما همبستگی معنی­داری بین عملکرد و میزان مواد جامد محلول، عملکرد و میزان اسیدیته قابل تیتراسیون مشاهده نشد. همبستگی بین آنتوسیانین و ظهور اولین گل با عملکرد منفی و معنی­دار بود. نتایج رگرسیون مرحله­ای نشان داد که ویژگی­های میزان آنتوسیانین، دوره گل دهی، ظهور اولین میوه، ظهور اولین گل، ظهور اولین استولون و دوره میوه‌دهی وارد مدل شدند. نتایج تجزیه علیت ژنتیکی نشان داد که ویژگی ظهور اولین میوه بیشترین اثر مستقیم و مثبت را بر عملکرد داشت و ویژگی آنتوسیانین بالاترین اثر مستقیم و منفی را بر عملکرد توت­فرنگی دارا بود.

نظر به اینکه کشور ایران در جنوب شرق هلال حاصلخیزی قرار گرفته و به‌عنوان یکی از نخستین مراکز اصلی احتمالی تنوع و اهلی سازی جو زارعی در دنیا می‌باشد، لذا داشتن اطلاعات کافی از وضعیت تنوع ژنتیکی این گونه در کشور از اهمیت بالایی برخوردار است. به‌منظور ارزیابی ساختار و تنوع ژنتیکی جمعیت­های Hordeum vulgare L. کاشته شده در ایران، 14 نمونه جمعیتی شامل هفت نمونه جمعیتی از جو زراعی دو‌ردیفه و هفت نمونه جمعیتی جو زراعی شش‌ردیفه از مناطق مختلف کشور و یک نمونه رقم تجاری ‘Morex’ با استفاده از 20 جفت نشانگر ریزماهوارک (SSRs) مورد بررسی مولکولی قرار گرفت. داده‌های ریزماهوارک­ها با استفاده از نرم‌افزار PowerMarker ver. 3.25 مورد آنالیز قرار گرفتند. نتایج حاصل نشان­دهنده وجود تنوع بالای ژنتیکی در نمونه­های بررسی شده بود (متوسط محتوای اطلاعات چندشکلی = 670/0 و متوسط تعداد آلل = 65/6). وجود تنوع آللی بیشتر جو دو‌ردیفه نسبت به جو شش‌ردیفه، احتمالاً به‌دلیل این است که بیشتر ارقام اصلاح‌شده جو زراعی در ایران جو شش‌ردیفه است. نتایج این تحقیق بیانگر تنوع بین جمعیتی بالاست که دلیل اصلی آن می­تواند درون­زادگیر بودن این تاکسون باشد.

شوری یکی از مهم‌ترین تنش‌های محیطی است که تولید محصولات زراعی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. شوری از طریق اعمال تنش اکسیداتیو به ساختارهای سلولی آسیب می‌رساند و آنتی‌اکسیدان‌ها با حذف رادیکال‌های آزاد، تحمل به این نوع تنش‌ها را افزایش می‌دهند. در این پژوهش اثر تنش شوری و اسپری برگ با آسکوربیک اسید بر پارامترهای رشد، مقدار رنگیزه‌های فتوسنتزی برگ­ها، میزان فعالیت­ برخی از آنزیم­های آنتی‌اکسیدان، تجمع پرولین و پراکسیداسیون لیپیدی غشا­ی سلولی گیاه نخود زراعی Cicer arietinum L.)) مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش در شرایط گلخانه­ای، به‌صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی و با سه تکرار انجام شد. تنش شوری با استفاده از محلول NaCl با غلظت­های صفر، 50، 100 میلی مولار و اسپری برگ با آسکوربیک اسید با غلظت‌های صفر، 3 و 6 میلی مولار در مرحله 3 تا 5 برگی اعمال گردید. در گیاهانی که تنها در معرض کلرید ­سدیم قرار داشتند، در مقایسه با گیاهان شاهد، با افزایش شوری، پارامتر­های رشد و مقدار رنگیزه­های فتوسنتزی کاهش یافت اما میزان فعالیت آنزیم­های کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز، میزان پرولین و پراکسیداسیون لیپیدها افزایش یافت. در حالی‌که گیاهانی که در معرض همزمان کلریدسدیم و آسکوربیک ­اسید قرار داشتند در مقایسه با گیاهانی که تنها در معرض تنش شوری بودند، در غلظت‌های یکسان نمک، پارامترهای رشد و میزان رنگیزه‌های فتوسنتزی افزایش نشان داد اما پراکسیداسیون لیپیدها، میزان فعالیت­های آنزیم­های کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز و پرولین کاهش یافت. این نتایج نشان داد که اسپری آسکوربیک اسید (به‌عنوان یک آنتی‌اکسیدان) سبب افزایش تحمل به تنش شوری و کاهش اثرات مضر کلرید سدیم در گیاه نخود شده است.

پوست میوه گردو دارای ترکیباتی است که می­توان از آن‌ها‌ جهت تهیه رنگ سبز استفاده کرد. جستجوی شرایط پایداری رنگ حاصل از محلول­ها و عصاره­های رنگ‌زا همواره مورد توجه محققین بوده است. یون‌های فلزی با کلاته شدن با ترکیبات رنگ­زا آن‌ها را از تخریب در طول زمان حفظ کرده و به پایداری آن‌ها کمک می‌نمایند. هدف از این تحقیق تهیه عصاره‌های سبز رنگ با پایداری بیشتر جهت استفاده در صنایع نساجی و رنگرزی الیاف می‌باشد. در این پژوهش عصاره رنگی پوست سبز میوه گردو با حلال متانول استخراج شده، تحت تأثیر یون‌های فلزی (آهن، مس و آلومینیم)، در دو pH مختلف (3 و 5/4) با نسبت‌های مختلف 1:1، 2:2 و 4:4 از عصاره و محلول یون‌های فلزی قرار داده شد. سپس پارامتر‌های رنگی (روشنایی) L* (قرمز- سبز)a* (زرد- آبی)b* مربوط به تیمار‌ها توسط دستگاه کالری‌متر در مدت زمان 10 روز اندازه‌گیری گردید. نتایج نشان داد اضافه کردن یون مس در مقایسه با یون‌های آهن و آلومینیوم در یک محیط اسیدی‌تر (pH کمتر) تأثیر بهتری روی حفظ رنگ سبز در مدت زمان 10 روز داشته است. مقایسه سه نسبت ذکر شده از یون‌های فلزی و عصاره نشان داد که نسبت 2:2 (در مورد آهن و آلومینیم) و نسبت 4:4 (در مورد مس) تأثیر بهتری روی فاکتور a* در 3pH= داشته است؛ بنابراین می‌توان از یون‌های فلزی (به‌خصوص مس) در یک محیط اسیدی به دلیل تشکیل کمپلکس با مولکول ماده رنگ‌زا، جهت تهیه عصاره‌هایی با کیفیت رنگ بهتر برای رنگ‌آمیزی الیاف در نساجی استفاده کرد.

موضوع تحقیق حاضر، مطالعه‏ی اثر تنش خشکی، اشعه‌ی UV-Bو اثرات ترکیبی تنش‏های UV-B و خشکی بر روی دو رقم گیاه کدو (مشهدی و همدانی) می‏باشد. گیاهان کدو به مدت 14 روز با دوره‌ی 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی و در دمای C‏ º 26/22 ( شب/روز) ، میزان رطوبت نسبی 60%و شدت نورmol.m-2.s µ150 کشت داده شدند، سپس گیاهان 25 روزه به 4 گروه تقسیم شدند. گروه کنترل و 3 گروه برای مطالعه در شرایط تنش UV-Bهر روز به مدت 30 دقیقه، تنش خشکی با 25% ظرفیت زراعی خاک و ترکیب تنش‏های خشکی و اشعه‏ی UV-B. تیمارها به مدت 14 روز اعمال شدند. نتایج نشان داد که طول ریشه و اندام هوایی، وزن تر و خشک ریشه و اندام هوایی، سطح کل برگ، تعداد برگ، محتوای نسبی آب برگ، محتوای کلروفیلa، کلروفیل bو کاروتنوئید، تحت تاثیر اشعه UVB، تنش خشکی و ترکیب دو تنش در مقایسه با گروه شاهد کاهش یافته‌اند. اندازه‏گیری پارامترهای فیزیولوژیکی نشان داد که با این شرایط آزمایش، اشعه‌ی UV-B نسبت به تنش خشکی اثرات تنشی قویتری بر روی رشد دانه‌رست‌های دو رقم کدو دارد. نتایج حاکی از این است که کاربرد توام دو استرس تابش UV-B و خشکی عملکرد سینرژیستی دارند و یکی از آنها می‌تواند تاثیرات بازدارندگی استرس دیگر را تحت شرایط خاک‏های خشک و نیمه خشک کاهش دهد.

به‌ منظور بررسی اثر سطوح مختلف سالیسیلیک اسید بر عملکرد و برخی ویژگی‌های فیزیولوژیکی هیبریدهای ذرت شیرین در شرایط تنش کمبود آب، این تحقیق در سال 1394 به ‌صورت کرت‌های دو بار خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل تنش کمبود آب در سه سطـح، سالیسیلیک اسید در سه سطح فرعی و سه هیبرید ذرت شیرین پاشن، بیسین و چلنجر به ترتیب عامل‌های اصلی، فرعی و فرعی – فرعی بودند. نتایج نشان داد که اثر تنش کمبود آب بر کلیه صفات مورد مطالعه معنی‌دار بود. اثر سالیسیلیک اسید بجز بر میزان کاتالاز، بر سایر صفات مورد مطالعه معنی‌دار بود. اثر هیبریدها بر عملکرد کنسروی، عملکرد تر و خشک علوفه و میزان کلروفیل a، معنی‌دار ولی بر سایر صفات معنی‌دار نبود. اثرات متقابل تنش کمبود آب، سالیسیلیک اسید و هیبرید بر همه صفات مورد مطالعه معنی‌دار بود. بیشترین میانگین عملکرد کنسروی، وزن تر علوفه، وزن خشک علوفه و عملکرد تر بلال به ترتیب با 1455، 4541، 1123 و 3/2749 گرم در متر مربع در ترکیب تیمار آبیاری پس از تخلیه 50% آب در دسترس، 5/0 میلی‌مولار سالیسیلیک اسید در هیبرید پاشن حاصل شد. بطورکلی بررسی نتایج این تحقیق بر اساس روند تغییرات میانگین‌ها، نشان داد که کاربرد سالیسیلیک اسید اثر تنش کمبود آب در گیاه را تا حدی کاهش داد.

نانوتکنولوژی یا کاربرد فناوری در مقیاس اتم و ملکول یکی از تکنولوژی‏های نوظهور در قرن حاضر می‏باشد، که آینده اقتصادی جهان را به شدت متآثر خواهد کرد. گسترد‏گی دامنه تاثیر این فناوری بسیار زیاد بوده و می‏تواند بیشتر جنبه‏های زندگی بشر را تحت تاثیر قرار دهد. این تحقیق به منظور سنتز نانو‏ذرات نقره با روش بیولوژیکی و بررسی اثرات نانو‏ذرات نقره ppm) 40 ٬15٬25٬ ٬10 ٬5 ٬1 5/٬0 0( بر شاخص های مورفولوژیک و فیزیولوژیک گیاه ریحانOcimum basilicum L. انجام شد. اندازه گیری طول و وزن خشک ریشه و اندام هوایی نمایانگر تاثیر منفی افزایش غلظت‏های نانو‏ذرات نقره بر این پارامتر هاست. همچنین نتایج حاصل از مطالعات نشان داد که با افزایش غلظت نانو‏ذرات نقره˓ میزان قند افزایش می‏یابد. فعالیت آنزیم¬های آنتی‏اکسیدانی که نقش به سزایی در سمیت زدایی گونه‏های فعال اکسیژن در سلول‏ها دارند در برگ گیاه ریحان تیمار شده با غلظت‏های مختلف نانو‏ذرات نقره اندازه گیری شدند. با افرایش غلظت تیمار‏های فوق فعالیت آنزیم‏ های گایاکول پراکسیداز و کاتالاز افزایش نشان داد وعلت این امر را می‏توان در اثر نتیجه متفاوت نانو‏ذرات نقره در غلظت‏های مختلف بر صفات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی گیاه ریحان گذاشت.

کودهای آلی یکی از منابع بسیار مفید برای بهبود کیفیت خاکهای زراعی و افزایش عملکرد در گیاهان مختلف هستند. ورمی کمپوست و فراورده های حاصل از آن نظیر چای¬کمپوست با خصوصیات فیزیکوشیمیایی مناسب، می¬تواند نقش موثری در رشد و نمو و نیز کاهش اثرات منفی ناشی از تنش های مختلف محیطی بر گیاهان داشته باشد. در این راستا به منظور بررسی اثر چای¬کمپوست بر خصوصیات مورفولوژیک گیاه عدس در شرایط تنش آبی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در مهرماه سال 94 به اجراء درآمد. دو فاکتور مورد آزمایش عبارت بودند: چای¬کمپوست در 4 سطح شامل شاهد (بدون کاربرد چای¬کمپوست)، 25، 50 و 75 درصد حجمی و عامل تنش آب شامل بدون تنش (100 درصد ظرفیت زراعی)، تنش ملایم (50 درصد ظرفیت زراعی) و تنش شدید (25 درصد ظرفیت زراعی) اعمال شد. محلول-پاشی برگی چای¬کمپوست 3 بار طی فصل رشد گیاه (گیاهچه¬ای، گلدهی و غلاف¬دهی) صورت گرفت. نتایج نشان داد بین سطوح مختلف چای¬کمپوست اختلاف معنی¬داری از نظر ارتفاع بوته، تعداد شاخه جانبی در بوته، وزن خشک اندام هوایی، تعداد برگ، وزن خشک ریشه، سطح، قطر، طول ریشه اصلی و تعداد غلاف در بوته وجود داشت (p 0.01). محلول¬پاشی چای¬کمپوست در اکثر صفات اندام هوایی در مقایسه با شاهد افزایش معنی¬داری داشت اما در ارتباط با خصوصیات ریشه (طول ریشه اصلی، سطح، قطر و حجم ریشه) در شرایط تنش ملایم و شدید تفاوت معنی¬داری بین تیمارها مشاهده نشد. با توجه به اینکه چای¬کمپوست حاوی بسیاری از تنظیم¬کننده¬های رشد، عناصر مغذی کم¬مصرف و پر¬مصرف می¬باشد، به عنوان کودی مناسب در جهت افزایش شاخص¬های مورفولوژیک معرفی می¬گردد.