هدف از این تحقیق، بررسی میزان تغییرات محتوی کربوهیدرات‌های محلول، رنگیزه‌های فتوسنتزی و آنتوسیانین‌ها در طول رسیدگی میوه زیتون در رقم کرونیکی و اکوتیپ‌های T₂  و T₇ و سازگاری این ارقام در شرایط اقلیمی اهواز است، به‌طوری ‌که اطلاع از این پارامترها عامل مهمی در ارزیابی و برآورد کیفی و تجاری محصولات زیتون می‌باشد. برای انجام این تحقیق نمونه‌ها از اول مرداد ماه تا اواسط مهر ماه، هر 15 روز یک بار برداشت شدند. میزان رنگیزه‌های فتوسنتزی بر اساس روش لیچتنتالر و مقدار آنتوسیانین کل بر اساس تغییر pH اندازه‌گیری شد و برای سنجش کربوهیدرات‌های محلول از روش فنل- اسید سولفوریک استفاده گردید. بیشترین و کمترین میزان کاروتنوئید کل به‌ترتیب در رقم کرونیکی (14/16 میلی‌گرم بر گرم وزن تر) در برداشت یک و در رقم T₂ (64/2 میلی‌گرم بر گرم وزن تر) در برداشت شش مشاهده شد. میزان آنتوسیانین ارقام مختلف زیتون طی رسیدگی میوه افزایش یافت. بیشترین میزان آنتوسیانین کل به رقم T₇ (033/0 میلی‌گرم بر گرم وزن تر) در برداشت شش مشاهده شد. میزان قند کل طی رسیدگی کاهش یافت. بیشترین میزان قند کل میوه در رقم کرونیکی (3/86 میلی‌گرم بر گرم وزن تر) در مرحله برداشت یک و کمترین میزان آن در رقم T₇ (7/7 میلی‌گرم بر گرم وزن تر) در برداشت شش مشاهده شد. با توجه به نتایج مشاهده شده، رقم T₇ با داشتن میزان بالای آنتوسیانین در آخرین مرحله از نمونه‌برداری نسبت به ارقام دیگر سازگاری بهتری با شرایط آب و هوایی گرم اهواز دارد.

به‌منظور تعیین روابط میان عملکرد و ویژگی­های فیزیولوژیکی و فنولوژیکی، تجزیه همبستگی­ها و پی بردن به آثار مستقیم و غیرمستقیم ویژگی­های گوناگون بر عملکرد، آزمایشی بر روی 20 ژنوتیپ توت­فرنگی در مرکز تحقیقات کردستان انجام گرفت. تجزیه و تحلیل­های چند­متغیره شامل تجزیه به مؤلفه­های اصلی و تجزیه خوشه­ای با استفاده از داده­های حاصل به‌منظور گروه­بندی ژنوتیپ­ها انجام گرفت. نتایج تجزیه کلاستر بر اساس تمام ویژگی­های اندازه­گیری شده، ژنوتیپ­ها را در حدود فاصله اقلیدسی 10 به پنج گروه اصلی تقسیم­بندی کرد. از عوامل مهم تفکیک کلاسترهای اصلی، ویژگی­هایی از جمله کلروفیل a، b، ab، میزان آنتوسیانین، عملکرد، دوره گل‌دهی، ظهور اولین گل و اولین میوه بود. بر اساس نتایج تجزیه به مؤلفه­های­ اصلی، چهار مؤلفه ­اصلی در مجموع 62/68 درصد از تغییرات کل را توجیه کردند. مؤلفه اول شامل کلروفیل a، b، ab، میزان آنتوسیانین و عملکرد حدود 57/29 درصد از واریانس کل را توجیه کرد. مؤلفه دوم شامل دوره گل‌دهی، ظهور اولین گل و اولین میوه بود و حدود 24/17 درصد از واریانس کل را توجیه کرد. نتایج حاصل از تجزیه بای­پلات تا حدود زیادی با نتایج گروه­بندی ژنوتیپ­های مورد بررسی در تجزیه کلاستر مطابقت داشت. همبستگی مثبت و معنی­داری بین کلروفیل a، b، ab، دوره گل‌دهی و ظهور اولین میوه با عملکرد مشاهده شد اما همبستگی معنی­داری بین عملکرد و میزان مواد جامد محلول، عملکرد و میزان اسیدیته قابل تیتراسیون مشاهده نشد. همبستگی بین آنتوسیانین و ظهور اولین گل با عملکرد منفی و معنی­دار بود. نتایج رگرسیون مرحله­ای نشان داد که ویژگی­های میزان آنتوسیانین، دوره گل دهی، ظهور اولین میوه، ظهور اولین گل، ظهور اولین استولون و دوره میوه‌دهی وارد مدل شدند. نتایج تجزیه علیت ژنتیکی نشان داد که ویژگی ظهور اولین میوه بیشترین اثر مستقیم و مثبت را بر عملکرد داشت و ویژگی آنتوسیانین بالاترین اثر مستقیم و منفی را بر عملکرد توت­فرنگی دارا بود.

پوست میوه گردو دارای ترکیباتی است که می­توان از آن‌ها‌ جهت تهیه رنگ سبز استفاده کرد. جستجوی شرایط پایداری رنگ حاصل از محلول­ها و عصاره­های رنگ‌زا همواره مورد توجه محققین بوده است. یون‌های فلزی با کلاته شدن با ترکیبات رنگ­زا آن‌ها را از تخریب در طول زمان حفظ کرده و به پایداری آن‌ها کمک می‌نمایند. هدف از این تحقیق تهیه عصاره‌های سبز رنگ با پایداری بیشتر جهت استفاده در صنایع نساجی و رنگرزی الیاف می‌باشد. در این پژوهش عصاره رنگی پوست سبز میوه گردو با حلال متانول استخراج شده، تحت تأثیر یون‌های فلزی (آهن، مس و آلومینیم)، در دو pH مختلف (3 و 5/4) با نسبت‌های مختلف 1:1، 2:2 و 4:4 از عصاره و محلول یون‌های فلزی قرار داده شد. سپس پارامتر‌های رنگی (روشنایی) L* (قرمز- سبز)a* (زرد- آبی)b* مربوط به تیمار‌ها توسط دستگاه کالری‌متر در مدت زمان 10 روز اندازه‌گیری گردید. نتایج نشان داد اضافه کردن یون مس در مقایسه با یون‌های آهن و آلومینیوم در یک محیط اسیدی‌تر (pH کمتر) تأثیر بهتری روی حفظ رنگ سبز در مدت زمان 10 روز داشته است. مقایسه سه نسبت ذکر شده از یون‌های فلزی و عصاره نشان داد که نسبت 2:2 (در مورد آهن و آلومینیم) و نسبت 4:4 (در مورد مس) تأثیر بهتری روی فاکتور a* در 3pH= داشته است؛ بنابراین می‌توان از یون‌های فلزی (به‌خصوص مس) در یک محیط اسیدی به دلیل تشکیل کمپلکس با مولکول ماده رنگ‌زا، جهت تهیه عصاره‌هایی با کیفیت رنگ بهتر برای رنگ‌آمیزی الیاف در نساجی استفاده کرد.

موضوع تحقیق حاضر، مطالعه‏ی اثر تنش خشکی، اشعه‌ی UV-Bو اثرات ترکیبی تنش‏های UV-B و خشکی بر روی دو رقم گیاه کدو (مشهدی و همدانی) می‏باشد. گیاهان کدو به مدت 14 روز با دوره‌ی 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی و در دمای C‏ º 26/22 ( شب/روز) ، میزان رطوبت نسبی 60%و شدت نورmol.m-2.s µ150 کشت داده شدند، سپس گیاهان 25 روزه به 4 گروه تقسیم شدند. گروه کنترل و 3 گروه برای مطالعه در شرایط تنش UV-Bهر روز به مدت 30 دقیقه، تنش خشکی با 25% ظرفیت زراعی خاک و ترکیب تنش‏های خشکی و اشعه‏ی UV-B. تیمارها به مدت 14 روز اعمال شدند. نتایج نشان داد که طول ریشه و اندام هوایی، وزن تر و خشک ریشه و اندام هوایی، سطح کل برگ، تعداد برگ، محتوای نسبی آب برگ، محتوای کلروفیلa، کلروفیل bو کاروتنوئید، تحت تاثیر اشعه UVB، تنش خشکی و ترکیب دو تنش در مقایسه با گروه شاهد کاهش یافته‌اند. اندازه‏گیری پارامترهای فیزیولوژیکی نشان داد که با این شرایط آزمایش، اشعه‌ی UV-B نسبت به تنش خشکی اثرات تنشی قویتری بر روی رشد دانه‌رست‌های دو رقم کدو دارد. نتایج حاکی از این است که کاربرد توام دو استرس تابش UV-B و خشکی عملکرد سینرژیستی دارند و یکی از آنها می‌تواند تاثیرات بازدارندگی استرس دیگر را تحت شرایط خاک‏های خشک و نیمه خشک کاهش دهد.